Ikonografia Wschodnia nie odwzorowuje każdego wydarzenia ewangelicznego w jego literalnym brzmieniu. Nie jesteśmy w stanie zebrać wszystkich ikon i ułożyć z nich dosłownej opowieści o dziejach Zbawiciela, tak jak zostały one zapisane w Ewangelii. Dzieje się tak z co najmniej dwóch powodów. Czytaj dalej
Autor: blogokno
ikona a różaniec
Kończy się październik – w Kościele Zachodnim miesiąc szczególnie poświęcony Bogarodzicy, w którym w sposób szczególny modlimy się na różańcu. Różaniec jest jednak modlitwą uniwersalną i niezwykle głęboką, dlatego też warto zastanowić się w jaki sposób duchowość wschodnich ikon może nam pomóc w przeżywaniu tej niezwykłej ale i trudnej modlitwy. Czytaj dalej
Ikony Zbawienia
„Ikona” znaczy po prostu „obraz” lub „wizerunek”. W kontekście biblijnym słowo ikona nabiera nieco głębszego znaczenia. Z kart Starego Testamentu możemy się dowiedzieć, że człowiek jest obrazem (ikoną) Boga. Nieco dalej Pismo mówi, że nikomu nie wolno uczynić wizerunku Boga, co więcej, nie wolno nawet uczynić wizerunku człowieka, a nawet żadnej istoty żyjącej. Zatem wydaje się, że obraz Boga jest czymś zarezerwowanym tylko dla Najwyższego Artysty, którym jest Bóg. Czytaj dalej
hermeneutyka ikony – część II
Na wasze prośby publikujemy kolejną część wykładu z cyklu „Teologia Piękna”. Mamy nadzieję, że pomoże to w lepszym przyswojeniu i poprowadzi do głębszej modlitwy ikoną. Pierwszą część można znaleźć tutaj.
hermeneutyka ikony – część I
Na wasze prośby publikujemy część wykładu z cyklu „Teologia Piękna”. Mamy nadzieję, że pomoże to w lepszym przyswojeniu i poprowadzi do głębszej modlitwy ikoną.
puste niebo?
Sąd ostateczny jest tą tajemnicą wiary, która chyba najbardziej rozpala wyobraźnię chrześcijan. Zazwyczaj kojarzy się on z czasem wielkiego ucisku i wielkiej grozy, kiedy to Pan nad panami przyjdzie po to, by dokonać pomsty nad niewiernymi. Sztuka chrześcijańska zna wiele przedstawień tego budzącego trwogę momentu. Na tych przedstawieniach oprócz pełnego chwały Chrystusa-Sędziego przedstawiony jest także los zbawionych, którzy przez aniołów prowadzeni są do nieba i los potępionych, którzy w wielkim przerażeniu prowadzeni są na miejsce kary lub są po prostu strącani w płomienie piekielne.
przy kominku
Wieczory z Mistrzami to nowa inicjatywa jędrzejowskich cystersów. Raz w miesiącu w klasztornych piwnicach będzie miało miejsce spotkanie z mistrzami teologii, którzy przyjęli zaproszenie cystersów do podzielenia się swoją wiedzą i pasją wiary. Mnisi zapraszają do udziału mieszkańców miasta oraz sympatyków archiopactwa.Zależy nam, aby zaproszeni Mistrzowie odsłonili przed nami nie tylko swoją wiedzę, ale także dali świadectwo wiary i pokazali jak dziedzina, którą się zajmują, wpływa na ich życie – mówią organizujący spotkania zakonnicy.
My również bardzo serdecznie zapraszamy czytelników „okna”, na to wydarzenie, tym bardziej, że to my poprowadzimy ostatnie spotkanie 🙂 Czytaj dalej
znak
W czasie Adwentu księga proroka Izajasza jest jedną z najchętniej czytanych w liturgii ksiąg biblijnych. Związane jest to z tym, że proroctwa Izajasza bardzo mocno odnoszą się do mającego nadejść Zbawiciela, a w Adwencie przecież głównie chodzi o oczekiwanie. Temu oczekiwaniu mają oczywiście towarzyszyć znaki prowadzące na spotkanie z Chrystusem. Czytaj dalej
Bogarodzica Włodzimierska
W każdej ikonie, niezależnie czy przedstawia ona samego Chrystusa, czy też Chrystusa w objęciach Bogarodzicy, czy Chrystusa w Jego świętych lub w świątecznych wydarzeniach świętej historii zbawienia, sam Bóg spogląda na człowieka. Ikona jest oknem, przez które człowiek może wejrzeć w serce Boga i jest oknem, przez które Bóg spogląda w serce człowieka. Okno, którym jest ikona nie jest jednak oknem zamkniętym. Ono jest otwarte. Wzrok Boga przyciąga. Jego pełne czułości spojrzenie przepełnione jest tęsknotą. Bóg wypatruje swojego człowieka. A Jego wzrok hipnotyzuje, wzywa, nie pozwala na pozostawanie w miejscu. Bóg, kiedy Jego spojrzenie spocznie na człowieku, wznieca pożar w sercu. Kiedy człowiek rozpoznaje spojrzenie Boga, rozpoznaje swoją królewską godność, przypomina sobie swoje właściwe miejsce – ono jest w Bogu. Nie na tym świecie, ale w Bogu! Ikona nie jest tylko oknem, przez które Bóg z zewnątrz spogląda do domu naszego świata. Ona jest oknem, które uświadamia nam, że prawdziwym domem jest dom Ojca, a my stoimy jeszcze cały czas na zewnątrz. Dlatego właśnie ikona wzywa i nawołuje do powrotu – tak jak w przypowieści o marnotrawnym synu, w której to Ojciec jeszcze z daleka wyglądał swojego syna.
poczęcie
Kontemplacja ikon wprowadza człowieka w samo centrum żywego nurtu tradycji. Kiedy czytamy ikonę, to nie tylko odczytujemy objawione słowo Boga, nie tylko poznajemy treść, którą Bóg odsłonił przed człowiekiem, nie tylko odkrywamy jego ustalone i ściśle określone znaczenie, ale zanurzamy się w samym słowie, zostajemy zatopieni w żywym tchnieniu Ducha, który prowadzi nas ku Bogu. Dlatego też każda ikona, jak i każde słowo Boga jest czymś żywym, otwartym, czymś co możemy odkrywać nieustannie, czym możemy się delektować coraz bardziej zatapiając się w nowych strumieniach ożywczego tchnienia Ducha.
Wcześniej pisaliśmy o tym, w jaki sposób tradycja odkrywała słowo, które w pewnym momencie zostało skodyfikowane w kanonie, dając początek nowej ikonie. Ikona natomiast, nawet jeśli jej kanon jest ustalony, nigdy nie pozwala się zamknąć i zniewolić. Duch, który stał u progu jej powstania nadal pozostaje żywym Duchem i nadal odkrywa coraz to głębsze sensy i znaczenia. Czytaj dalej
okno 